یلدا موزیک

 وقتی صحبت از انرژی‌های تجدیدپذیر می‌شود، اتحادیه‌ی اروپا با پتانسیل واقعی خود فاصله‌ی زیادی دارد. این در حالی است که نتایج تحقیقات نشان می‌دهد، اگر یک توربین بادی در هر نقطه‌ی مناسب از زمین گذاشته شود، بیش از ۱۰۰ برابر انرژی بادی تولید شده‌ی کنونی در مناطق خشکی تأمین خواهد شد! بر مبنای محاسبات صورت گرفته، ۱۱ میلیون توربین بادی دیگر لازم است تا انرژی کافی مورد نیاز جهان تا سال ۲۰۵۰ تأمین شود.

بنیامین ساواکول، از کارشناسان سیاست انرژی دانشگاه ساکس در این خصوص می‌گوید:

 بدیهی است که منظور ما نصب توربین در نقاط مشخص شده نیست. اما تحقیق پیش رو نشان می‌دهد که انرژی بادی، پتانسیل فوق‌العاده‌ای در سرتاسر اروپا دارد که می‌تواند در جهت جلوگیری از بروز فاجعه‌ی آب و هوایی از آن استفاده کرد.

امروز، اتحادیه‌ی اروپا، پیش‌گام تولید انرژی بادی در جهان شناخته شده است و توربین‌های بادی دریایی و ساحلی این منطقه، قابلیت این را دارد که تقریبا یک سوم از ظرفیت باد در جهان را پوشش دهد. به این ترتیب، کمیسیون اروپا وعده داده است که تا سال ۲۰۵۰، حداقل ۱۰۰,۰۰۰ توربین بادی دیگر اضافه یا به‌روزرسانی کند.

با این حال، یافته‌های جدید قابلیت اتحادیه ی اروپا را فراتر از این میزان تخمین زده‌اند. محققان با بررسی کشور به کشور با استفاده از سیستم‌های پیشرفته‌ی بادی در صدد پاسخ به یک پرسش بسیار مهم بودند: «اروپا تا چه اندازه می‌تواند انرژی بادی داشته باشد؟»

با توجه به زیرساخت‌ها، مناطق ساخته شده و محافظت شده، محققان به این نتیجه رسیدند که در ۴۶ درصد از مناطق اروپایی، سرعت باد از میزان مطلوبی برخوردار است. به این ترتیب، حدود ۵ میلیون کیلومتر مربع از مساحت اروپا می‌تواند نزدیک به ۵۰۰ اگزاژول انرژی بادی را تأمین کند. این رقم ۷۰ اگزاژول بیشتر از رقم مورد نیاز جهان در سال ۲۰۵۰ است.البته در این تخمین، بسیاری از محدودیت‌ها لحاظ نشده است؛ برای مثال، مواردی مانند محدودیت‌های مکان‌های خاص، پذیرش عموم و موضوعات مربوط به مالکیت خصوصی از جمله محدودیت‌هایی هستند که نادیده گرفته شده‌اند. به این ترتیب، پژوهشگران این بررسی، چنین تحقیقی را بیشتر از یک طرح اجرایی، نوعی راهنمای سیاست‌گذاری تلقی می‌کنند.

با این وجود ، در مقایسه با برآوردهای قبلی ، این یکی از دقیق‌ترین دیدگاه‌ها در خصوص پتانسیل اروپا در آینده‌ی انرژی بادی است. محققان با استفاده از داده‌های پیشرفته‌ی GIS در سطوح کشوری و کوچک‌تر، به برآوردهایی در خصوص انرژی بادی حاصل از محیط‌های خشکی دست پیدا کردند که رقم آن بیشتر از رقم اعلام شده در مطالعات گذشته است. به‌عنوان مثال ، در سال ۲۰۰۹، آژانس محیط زیست اروپا، میزان پتانسیل انرژی باد درخشکی را سه برابر کم‌تر از میزان فعلی اعلام کرده بود.

چنین اختلافی می‌تواند مربوط به مفاهیم جدید مانند «زمین مناسب» یا فناوری‌های نو باشد. در طول ۱۰ سالی که اولین گزارش‌ها درباره‌ی پتانسیل انرژی بادی منتشر شد، ظرفیت این انرژی در ایالات متحده سه برابر اعلام شد که با کاهش قیمت توربین‌های بادی و افزایش بازدهی آن‌ها همراه بود.در یک مطالعه‌ی دیگر که توسط پژوهشگران آلمانی انجام شد، اروپا می‌تواند یک چهارم از زمین‌های کشاورزی خود را به مزارع بادی تبدیل کند. این نتیجه‌گیری به تخمین‌های گذشته شباهت دارد؛ با این حال محققان با درنظرگرفتن فناوری‌های جدید، راندمان انرژی بادی را بسیار بیشتر از این میزان محاسبه کرده‌اند.

البته تمام این بررسی‌ها در حد تئوری و فرضی هستند و هر کدام محدودیت‌هایی را به همراه دارند و هنوز رسیدن به نتایج قطعی‌تر نیاز به فضای بیشتری برای رشد دارد. پیتر انوولدسن، از محققان انرژی بادی می‌گوید:

محققان بدون شک نامتناوب بودن ذخیره‌ی انرژی بادی را پاسخگوی نیاز انرژی جهان نمی‌دانند. با این حال، حتی بدون درنظرگرفتن تحولات فناوری در دهه های آینده، نیروی باد در مناطق خشکی، جزو ارزان‌قیمت‌ترین منابع انرژی تجدیدپذیر است.

با توجه به اینکه پیام‌های خطای ویندوز هنگام هنگ‌کردن برنامه‌ها ناکارآمد هستند، به‌نظر منطقی می‌آید سؤالاتی درباره‌ی نحوه‌ی عملکرد این پیام‌های خطا، به ذهنمان خطور کند. خوشبختانه مارک فادروس (Mark Phaedrus)، توسعه‌دهنده‌ی نرم‌افزار Windows Update Agent در مایکروسافت، این سؤال را کامل پاسخ داده است.

مارک فادروس در پاسخ این پرسش می‌گوید:

سعی می‌کنم به‌طور ساده‌ای توضیح دهم هنگام بروز این خطا، یعنی گزارش خطای ویندوز (Windows Error Reporting) چه اتفاقی می‌افتد.

۱. ابتدا برنامه هنگ می‌کند؛

۲. گزارش خطای ویندوز باز می‌شود که حاوی اطلاعات مهم درباره‌ی عملکرد برنامه هنگام هنگ‌کردن است؛

۳. سپس، از این اطلاعات برای ایجاد «مجموعه‌ی علائم» (Bucket Signature) استفاده می‌کند. ایجاد این مجموعه روشی کوتاه برای شناسایی توقف برنامه‌ها یا هنگ‌کردن آن‌ها است. توسعه‌دهندگان فقط با نگاه‌کردن به این «مجموعه‌ی علائم» نمی‌توانند دلیل مشکل را متوجه شوند؛ اما اگر چندین مشکل مجموعه‌ی علائم یکسانی داشته باشند، احتمال آن‌که دلیل بروز این مشکلات هم یکسان باشد، زیاد است؛

۴. چنانچه تنظیمات حریم خصوصی شما اجازه دهند، گزارش خطای ویندوز این مجموعه‌ی علائم را به مایکروسافت ارسال خواهد کرد؛

۵. در این مرحله، یکی از این سه اتفاق رخ می‌دهد:

الف. ممکن است کسی در مایکروسافت این مشکل را بررسی نکند. در این حالت، فقط سرورهای مایکروسافت پیامی مبنی‌بر ایجاد مشکل می‌دهند که حاوی مجموعه‌ی علائم مربوط است؛

ب. اگر تعداد پیام‌های دارای مجموعه‌ی علائم یکسان زیاد شود، آن‌گاه گزارش «باگ» به مفهوم «نقص نرم‌افزاری» به‌صورت خودکار ایجاد می‌شود و به‌منظور بررسی برای توسعه‌دهنده فرستاده می‌شود. معمولا توسعه‌دهندگان برای رفع باگ به اطلاعات بیشتری نیاز دارند. برای مثال، اگر باگ به بخش به‌روزرسانی ویندوز مربوط باشد، احتمالا به فایل‌های لاگ (فهرست تغییرات) و محتوای آن در پنج سیستمی احتیاج باشد که دچار چنین باگی شده‌اند. گزارش خطای ویندوز به کاربر سیستم پیام می‌دهد و فایل‌های لاگ و اطلاعات رجیستری را درخواست می‌کند. اگر تنظیمات رعایت حریم خصوصی اجازه دهند، این فایل‌ها و اطلاعات به مایکروسافت ارسال می‌شوند و آن‌ها باید بررسی شوند. همچنین، پیامی دیگر دائما به‌ توسعه‌دهنده یادآوری می‌کند که هرگونه سوءاستفاده از اطلاعات به‌قیمت از‌دست‌دادن شغلش خواهد بود. اگرچه از سوی شما چنین به‌نظر می‌رسد هیچ تغییری حاصل نشده است، با در‌دست‌داشتن این اطلاعات، این احتمال وجود دارد که مایکروسافت بتواند این باگ را برطرف کند؛

ج. اگر برای برطرف‌کردن باگ روش‌های ساده‌ای نظیر نصب آخرین پَچ ویندوز کافی نباشد، سرورهای گزارش خطا با پیام اطلاعاتی به کاربر ارسال و مشکل را برطرف می‌کند یا ممکن است پیام حاوی دستورالعملی باشد تا کاربر با اجرای آن بتواند مشکل را برطرف کند. البته مورد آخر بسیار نادر است؛ اما ممکن است اتفاق بیفتد.

نتیجه‌گیری

می‌توان گفت اگر کاربران دربرابر پیام‌های گزارش خطای ویندوز بی‌تفاوت باشند، ممکن است مایکروسافت هیچ‌گاه متوجه نشود مشکل در میان کاربران چقدر رایج است. پس درواقع، حس نوع‌دوستی می‌تواند کمک فراوانی کند تا تعامل میان کاربران و مایکروسافت برقرار و پیشرفت روزافزونی در ویندوز حاصل شود.

در هفته های اخیر ژاپن و کره‌جنوبی درگیر جنگ تجاری جدیدی شده‌اند. مبارزه‌ای که اکنون پایه‌های صنعت تولید‌کنندگان ژاپن، شرکت‌های نام‌دار کره‌جنوبی مانند سامسونگ در کنار گوشی‌های هوشمند جهانی و تجهیزات کامپیوتری را تهدید می‌کند. اما دلیل این جنگ تجاری چیست؟ اگر جنگ تجاری ایالات متحده و چین از افکار تاریک رئیس جمهور ترامپ حاصل شده است؛ این جنگ تجاری جدید از قسمت های تاریک و غم انگیز تاریخ کره‌جنوبی و ژاپن نشات می‌گیرد.

 یکی از غم‌انگیزترین بخش‌های این وقایع تاریخی، جنایات مربوط به زنان است. زنان کره‌ای در در دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ و در زمان جنگ مجبور به بردگی جنسی در سراسر امپراطوری ژاپن شدند. در حال حاضر بسیاری از این زنان در مراحل پایانی زندگی خود قرار دارند؛ علاوه بر آن‌ها مردان زیادی نیز تحت‌تأثیر پیامد‌های فعالیت در کارخانه‌های ژاپنی برای مبارزه با متفقین قرار گرفته‌اند.

در اواخر سال گذشته، دادگاه رده‌بالایی در کره‌جنوبی شرکت میتسوبیشی را بابت استفاده از نیروی کار (بردگان) در جریان اشغال ژاپن و جنگ جهانی دوم به پرداخت غرامت محکوم کرد. حکمی که چند هفته قبل در دادگاه بر علیه شرکت‌های نیپون استیل و سومیتومو هم صادر شده بود.

همان‌طور که دادگاه کره‌جنوبی سعی می‌کند از شرکت‌های ژاپنی غرامت دریافت کند؛ ژاپن هم اقدامات متقابلی انجام داده است. نخست‌وزیر این کشور، شینزو آبه و دولت او با تصویب تحریم‌های تجاری گسترده بر کره‌جنوبی در زمینه‌ی کالاها و فناوری‌های پیشرفته تحت عنوان «امنیت ملی» به اقدامات کره‌جنوبی واکنش نشان دادند. آن‌ها مدعی شدند که سئول در یافتن راهی برای رفع تنش‌های موجود بین دو کشور شکست‌ خورده است.

پیش‌تر، دو کشور برای حل تنش‌ها با یکدیگر دیدار کردند اما نتوانستند برای راه‌حل‌ی جامع توافق کنند. این امر باعث ممنوعیت صادرات بین دو کشور شد و زنجیره‌های تأمین بسیاری از محصولات الکترونیکی را به خطر انداخت. به‌عنوان مثال سامسونگ را در نظر بگیرید، این شرکت کره‌ای با در اختیار داشتن بیش از ۴۰ درصد از کل بازار ۱۰۰ میلیارد دلاری، بزرگ‌ترین تولید‌کننده حافظه‌های حافظه DRAM در جهان است. سامسونگ همچنین بزرگ‌ترین تولیدکننده چیپ‌های NAND است که ۳۵ درصد از سهم کل بازار را در اختیار دارد. شرکت کره‌ای دیگر به نام SK Hynix، دومین شرکت بزرگ تولید‌کننده‌ی DRAM است که تقریبا ۳۱ درصد از سهم بازار را در اختیار دارد. سامسونگ و دیگر شرکت‌های کره‌ای در صنایعی مانند نیمه‌ هادی‌ها و نمایشگرهای LCD نیز پیشرو هستند.

شرکت‌های الکترونیکی کره‌جنوبی بسیاری از مواد اولیه‌ی مورد نیاز خود را از ژاپن تأمین می‌کنند. ژاپنی ها همه چیز، از مواد شیمیایی فتوولتائیک گرفته تا تجهیزات تولید و قطعات مورد نیاز کارخانه‌ها را برای آن‌ها تولید می‌کنند.

بنابراین انتظار می‌رود که تحریم تجاری ژاپن، دو عدد از سازندگان برجسته‌ی کره‌جنوبی را با زیان‌های قابل توجهی مواجه کند و این ضربه‌ای عمیق به اقتصاد شکننده‌ی کره‌جنوبی است. همین امر رئیس جمهور کره‌جنوبی، «مون» را مجبور می‌کند که به‌دنبال راه حلی برای توافق با نخست وزیر ژاپن، «شینزو آبه» باشد. به غیر از این، همان‌طور که اغلب در دنیای جنون‌آمیز تجارت اتفاق می‌افتد؛ ممنوعیت صادرات می‌تواند به‌طور غیر منتظره‌ای تأثیرات مثبت به‌همراه داشته باشد. طبق پیش‌بینی‌ها قیمت چیپ‌های حافظه DRAM در سال جاری به پایین‌ترین حد خود رسیده بود. کاهش سود سامسونگ به‌حدی بود که این شرکت را در بدترین وضعیت ممکن در چهار سال اخیر قرار داده بود و سهام این شرکت نیز به‌شدت کاهش‌ یافت؛ از ماه اوت سال گذشته تا ژانویه امسال، این شرکت یک سوم از ارزش سهام خود را از دست داد.

از زمانی‌که ژاپن وارد ماجرا شد، تجهیزات تراشه‌های DRAM به‌طور ناگهانی کاهش یافتند و قیمت‌ها مرحله به مرحله افزایش پیدا کردند. همان‌طور که وال استریت ژورنال اخیرا اشاره کرد، محدودیت‌های ژاپن باعث افزایش قیمت بازار حافظه شده است و این امر منجر به بهتر شدن نتایج مورد انتظار شرکت‌های سامسونگ و سایر تولیدکنندگان کره‌ای می‌شود. این اتفاقات باعث شد که طی چند هفته، ارزش سهام شرکت‌های سامسونگ تقریبا به همان جایی که سال گذشته بود، برگردد.

به عبارت دیگر، تحریم های ژاپن بیشتر شبیه رخدادی مثبت برای شرکت‌های کره‌ای بود. چنین دستاوردهایی ممکن است برای برخی ها جالب توجه باشد، اما هر دستاوردی ممکن است کوتاه‌مدت باشد زیرا این تحریم ها برای تراشه های نیمه رسانا بسیار نگران کننده است.

همان‌طور که مجله Nikkei Asian در این هفته اشاره کرد: «هرگونه اختلال در عرضه‌ی تجهیزات photoresist EUV، که محصولی پوششی در لیتوگرافی اشعه ماورا بنفش بوده و وجود آن برای ساخت تراشه های نیمه‌رسانا ضروری است؛ می‌تواند طرح‌های سامسونگ را برای توسعه‌ی چیپ‌‌های ۷ نانومتری مدت زیادی عقب بندازد». البته سامسونگ مقداری مواد اولیه ذخیره کرده است؛ ولی اگر این جنگ اقتصادی چند ماه طول بکشد؛ در نهایت در تأمین مواد اولیه و قطعات مورد نیاز به مشکل خواهد خورد.

 اقدامی که به‌عنوان یک معامله تجاری آغاز شد، ممکن است به کاهش تولید چیپ‌های حافظه، صفحه‌نمایش‌، تراشه‌ها و ... در نسل بعدی منجر شود؛ به عبارت دیگر، تقریبا هر چیزی که که برای تولید کامپیوتر یا گوشی هوشمند نیاز است، با کمبود عرضه مواجه می‌شود.

اما در این بین چند نکته برای دنیای فناوری وجود دارد؛

اول، رعایت حقوق زنان ممکن است کاملا بی‌ربط با چالش‌های روز برای ساختن محصول‌ی سخت‌افزاری به نظر برسد؛ اما سیاست، به‌ویژه سیاست انسانی، راهی برای ارتباط دو امر کاملا غیرمرتبط پیدا می‌کند.

دوم، حتی در یک جهان پیشرفته که در آن سیاستمداران کشورها اشتیاق زیادی برای رشد اقتصادی دارند (مسلما نخست‌وزیر آبه و رئیس‌جمهور مون هم به‌شدت برای رشد اقتصاد کشور خود سرمایه‌گذاری می‌کنند)؛ زنجیره‌های تأمین مواد اولیه و تجهیزات به‌طور محسوسی آسیب‌پذیر هستند. درست هنگامی که هواوی خطرات اتکا به فناوری آمریکایی‌ها و وابسته بودن به قطعات و بازار آن‌ها را در طول سال گذشته لمس کرد؛ اکنون شرکت‌های کره‌ای در حال تجربه‌ی خطرات ناشی از وابستگی به صنعت فناوری پیشرفته ژاپن برای تأمین تجهیزات مهم و کاربردی هستند.

سوم، توسعه استانداردهای فناوری بی‌سیم 5G و دستگاه‌های سخت‌افزاری مرتبط به آن به‌طور خطرناکی در حال آسیب دیدن هستند. ایالات متحده آمریکا شرکت هواوی را برای مسائل مرتبط با تکنولوژی 5G مورد حمله قرار داده است، سامسونگ هم دارای مودم‌های 5G و تجهیزات شبکه‌ای است که اکنون در جنگ تجاری ژاپن و کره‌جنوبی به‌شدت تهدید می‌شوند. تکنولوژی بی‌سیم طی چند دهه گذشته به بخش مهمی از تجارت و سرگرمی جهانی تبدیل شده است و توسعه‌ی آن امری ضروری است؛ به همین دلیل اهمیت سیاسی کنترل این فناوری به‌طور چشمگیری افزایش یافته است.

در نهایت، راه‌حل این جنگ تجاری جدید چیست؟ این دو کشور با چالش بزرگی روبه‌رو شده‌اند. رئیس‌جمهور کره‌جنوبی نمی‌خواهد با یک آتش‌بس سریع موافقت کند؛ او نگران است که چنین مذاکره‌ی سریعی منجر به تسلیم شدن در برابر خواسته‌های ژاپنی‌ها شود. در همین حال، شینزو آبه با نیروهای مخالف مواجه است و و دولت ژاپن معتقد است که تمامی مسائل مربوط به جبران سو استفاده از زنان و برده‌داری در زمان جنگ، با امضای توافقنامه‌هایی بین دو کشور در دهه ۱۹۶۰ و دیگر قراردادهای دیپلماتیک طی این سال‌ها حل شده است.